آیه 10 سوره تکویر

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ «10»

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ‌: و آنگاه كه نامه‌هاى اعمال كه به وقت مرگ بندگان پيچيده، گشاده گردانيده شود نزد حساب تا اعمال او بر او ظاهر گردد و به آن خبر داده شود. پس اى فرزند آدم، صحيفه عمل تو در هم پيچيده شود و بعد از آن در روز قيامت آن را بگشايند. پس بايد مرد نظر كند در آنچه املا مى‌كند در صحيفه خود و از نشر آن انديشه نمايد. مروى است كه حضرت [رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم‌] به أم السلمه فرمود: مردمان سر و پا برهنه محشور شوند. گفت:

زنان چه حال داشته باشند؟ فرمود: اى امّ سلمه، مردمان همه مشغول و به يكديگر نپردازند، پرسيد: به چه چيز مشغولند. فرمود: به گشودن نامه‌هاى اعمال كه در او نوشته باشد عملى كه مقدار ذرّه و دانه خردل باشد كه كوچكترين دانه‌هاست. يعنى هيچ چيز از عمل فرو گذاشته نشود. «2» نزد بعضى مراد به نشر صحف، تفريق ميان مردمان [است‌] يعنى نامه‌ها را ميان صاحبان آن پراكنده سازند و هر كسى نامه خود را بردارد. و از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مروى است كه روز قيامت صحف از زير عرش پران‌

«1» وسائل الشيعة، چ بيروت، ج 14 ص 34 روايت 25022.

«2» تفسير ابو الفتوح (چ اسلاميه) ج 12 ص 7.

جلد 14 - صفحه 71

شود، پس صحيفه مؤمن به دست راست او آيد، نوشته باشد: «فى جنّة عالية» و صحيفه كافر به دست چپ او آيد، مكتوب است: «فى سموم و حميم». و اين صحيفه غير صحيفه اعمال باشد. «1»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ «1» وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ «2» وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ «3» وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ «4»

وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ «5» وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ «6» وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ «7» وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ «8» بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ «9»

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ «10» وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ «11» وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ «12» وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ «13» عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ «14»

ترجمه‌

وقتى كه خورشيد نورش در هم پيچيده شود

و وقتى كه ستارگان تيره گردند

و هنگاميكه كوهها كنده و پراكنده گردد

و وقتى كه شتران ده ماهه آبستن فرو گذارده شوند

و وقتى كه حيوانات وحشى جمع كرده شوند

و وقتى كه درياها مبدّل بآتش افروخته گردد

و وقتى كه افراد انسان با مناسب خود جفت شود

و وقتى كه دختر زنده بگور شده مورد پرسش گردد

كه بچه گناه كشته شده است‌

و وقتى كه نامه‌هاى اعمال منتشر گردد

و وقتى كه آسمان كنده و زائل شود

و وقتى كه جهنّم افروخته گردد

و وقتى كه بهشت نزديك كرده شود

بداند هر كس آنچه را حاضر نموده است.

تفسير

خداوند متعال در اين سوره مباركه شدائد و اوضاع بپا شدن قيامت را بيان فرموده باين تقريب كه وقتى كه نور آفتاب پيچيده بهم شود و در آفاق منبسط نگردد چون تكوير بمعناى پيچيدن و دور زدن است و قمّى ره نقل فرموده كه مراد رفتن نور آفتاب است و وقتى كه ستاره‌ها كدر و بى‌نور گردند و قمّى ره نقل فرموده برود نورشان و كوهها كنده و پراكنده شود و قمّى ره نقل فرموده كه سير ميكنند چنانچه خدا فرموده گمان ميكنى آنها را كه جامد است و حال آنكه مرور مينمايند مانند مرور ابر و وقتى كه ناقه‌هائى كه ده ماه از مدّت آبستنى آنها

جلد 5 صفحه 350

گذشته باشد كه گفته‌اند نفيس‌ترين اموال عرب است مهمل و بدون چراننده گذارده شود و قمّى ره نقل فرموده كه شتر معطّل ماند وقتى كه مردم بميرند و كسى نباشد كه بدوشد آنرا و وقتى كه حيوانات وحشى صحرا جمع كرده شوند يا مبعوث شوند براى مجازات چون گفته‌اند خداوند انتقام حيوان بى‌شاخ را از شاخ‌دار ميكشد و داد مظلوم را از ظالم هر چه باشد ميستاند چون بآنها بقدرى شعور داده كه ميفهمند كار بدى كرده‌اند و وقتى كه درياها همه مبدّل بآتش افروخته گردد چنانچه قمّى ره نقل فرموده و بعضى گفته‌اند درياهاى شيرين و شور بيكديگر متصل و از هم پر ميشوند و فاصله از بين ميرود و يك دريا ميگردد چون سجر بمعناى پرى است و وقتى كه افراد انسان جفت كرده شوند اهل بهشتشان با حور العين و اهل دوزخشان با شياطين چون با هر يك از آنها شيطانى است كه قرين او است چنانچه مستفاد از نقل قمّى ره و فرمايش امام باقر عليه السّلام است و وقتى كه دختر زنده بگور شده مورد سؤال واقع شود كه بچه گناهى كشته شده است چنانچه قمّى ره نقل فرموده كه عرب دختران را براى غيرت ميكشتند و روز قيامت پرسيده شود كه بچه گناه كشته شده و اين براى ملامت و اتمام حجت بر مرتكب قتل است كه مجازات شود و در مجمع از صادقين عليهما السّلام نقل نموده كه مودّة بفتح ميم و و او قرائت فرموده‌اند و آنكه مراد رحم و قرابت است و از قاطع سؤال از سبب قطع آن ميشود و از چند روايت معتبر استفاده ميشود كه سؤال ميكنند از مودّت ذى القربى كه خدا واجب فرموده چرا بآن عمل ننموده و صاحبان آنرا كشتيد و وقتى كه نامه‌هاى اعمال بندگان منتشر و بدست صاحبانشان داده شود و وقتى كه آسمان از جا كنده و زائل گردد مانند پوست كه آنرا از بدن حيوان كنده و زائل ميكنند و وقتى كه آتش جهنّم افروخته شود بشدّت و وقتى كه بهشت نزديك شود باهل ايمان با نعم بى‌پايان در چنين وقت و روزى هر كس هر عمل خير و شرّى در دنيا از او صادر شده در برابر چشم خود مشاهده مينمايد كه در صحيفه اعمال او مكتوب و در خارج مجسّم است بتفصيلى كه مكرّر ذكر شده از تجسّم اعمال و آثار وضعيّه آن در آخرت و عالم مثال نعوذ باللّه من هذا المئال و متوجّه ميگردد كه آن‌

جلد 5 صفحه 351

صحيفه و صورت و شكل و هيئت را خودش براى خود تهيّه و حاضر نموده بارتكاب اعمال و اكتساب اخلاق و اين جمله جواب دوازده شرط است كه راجع باوضاع دنيا و آخرت در روز قيامت ذكر شده است.

وَ إِذَا الصُّحُف‌ُ نُشِرَت‌ «10»

صحائف‌ اعمال‌ ‌که‌ ‌هر‌ كس‌ نامه‌ عملش‌ بدست‌ ‌او‌ داده‌ ميشود ‌ يا ‌ بدست‌ راست‌ ‌ يا ‌ بدست‌ چپ‌ ‌ يا ‌ ‌از‌ عقب‌ سر چنانچه‌ ميفرمايد: فَأَمّا مَن‌ أُوتِي‌َ كِتابَه‌ُ بِيَمِينِه‌ِ فَيَقُول‌ُ هاؤُم‌ُ اقرَؤُا كِتابِيَه‌‌-‌ ‌الي‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌‌-‌ بِما أَسلَفتُم‌ فِي‌ الأَيّام‌ِ الخالِيَةِ الحاقة ‌آيه‌ 19 ‌الي‌ 24.

وَ أَمّا مَن‌ أُوتِي‌َ كِتابَه‌ُ بِشِمالِه‌ِ فَيَقُول‌ُ يا لَيتَنِي‌ لَم‌ أُوت‌َ كِتابِيَه‌‌-‌ ‌الي‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌‌-‌ لا يَأكُلُه‌ُ إِلَّا الخاطِؤُن‌َ الحاقة ‌آيه‌ 25 ‌الي‌ 37. و ميفرمايد: وَ أَمّا مَن‌ أُوتِي‌َ كِتابَه‌ُ وَراءَ ظَهرِه‌ِ فَسَوف‌َ يَدعُوا ثُبُوراً وَ يَصلي‌ سَعِيراً انشقاق‌ ‌آيه‌ 10 ‌الي‌ 12، و آيات‌ ‌در‌ باب‌ نامه‌ اعمال‌ بسيار ‌است‌.

‌من‌ جمله‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌: إِذ يَتَلَقَّي‌ المُتَلَقِّيان‌ِ عَن‌ِ اليَمِين‌ِ وَ عَن‌ِ الشِّمال‌ِ قَعِيدٌ ما يَلفِظُ مِن‌ قَول‌ٍ إِلّا لَدَيه‌ِ رَقِيب‌ٌ عَتِيدٌ ق‌ ‌آيه‌ 7‌-‌ و 18، و ‌من‌ جمله‌ ‌قوله‌: وَ يَقُولُون‌َ يا وَيلَتَنا ما لِهذَا الكِتاب‌ِ لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلّا أَحصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظلِم‌ُ رَبُّك‌َ أَحَداً كهف‌ ‌آيه‌ 49 و ‌غير‌ اينها ‌از‌ آيات‌ بلكه‌ بعضي‌ نامه عملشان‌ بگردن‌ ‌آنها‌ ميافتد

جلد 18 - صفحه 6

چنانچه‌ ميفرمايد: وَ كُل‌َّ إِنسان‌ٍ أَلزَمناه‌ُ طائِرَه‌ُ فِي‌ عُنُقِه‌ِ وَ نُخرِج‌ُ لَه‌ُ يَوم‌َ القِيامَةِ كِتاباً يَلقاه‌ُ مَنشُوراً اقرَأ كِتابَك‌َ كَفي‌ بِنَفسِك‌َ اليَوم‌َ عَلَيك‌َ حَسِيباً بني‌ اسرائيل‌ ‌آيه‌ 13 و 14.

]

(آیه 10)- آن روز معلوم شود که در چه کاریم همه؟ به دنبال بحثی که در آیات گذشته در مورد مرحله اول رستاخیز آمده بود، در اینجا به مرحله دوم آن یعنی، بروز و ظهور عالم دیگر و حسابرسی اعمال اشاره کرده، می‌فرماید: «و در آن هنگام که نامه‌های اعمال گشوده شود» (و اذا الصحف نشرت).

گشوده شدن نامه‌های اعمال در قیامت هم در برابر چشم صاحبان آنهاست، تا بخوانند و خودشان به حساب خود برسند، همان‌گونه که در سوره اسراء آیه 14 آمده است و هم در برابر چشم دیگران، که خود تشویقی است برای نیکوکاران و مجازات و رنجی است برای بدکاران.

ج5، ص421